- παναίτιος
- Όνομα ιστορικών προσώπων.
1. (180 – 110 π.X.) Έλληνας στωικός φιλόσοφος από τη Ρόδο. Πήγε στη Ρώμη, κέρδισε τη φιλία του Σκιπίωνος Αιμιλιανού και τον συνόδευσε σε μιαν αποστολή του στην Αίγυπτο και στην Ασία. Επηρέαζε πολύ τον κύκλο του Σκιπίωνα. Μετά τον θάνατο του Αντίπατρου γύρισε στην Αθήνα, όπου τον διαδέχθηκε ως αρχηγός της στωικής σχολής. Πέθανε στην Αθήνα. Έγραψε μία πραγματεία Περί καθήκοντος, στην οποία ο Κικέρων βάσισε τη δική του De Officis. Δε σώθηκαν παρά μερικά αποσπάσματα από τις πραγματείες του. Έγραψε Περί δικαστών, Μαντείας και Προνοίας.
2. Μαθηματικός του 2ου αι. π.Χ. Έγραψε το Περί των κατά γεωμετρίαν και μουσικήν λόγων και διαστημάτων.
* * *παναίτιος, -ον (ΑΜ)(για τον Δία) ο αίτιος τών πάντωναρχ.αυτός στον οποίο ανήκει όλη η ενοχή, ο μόνος υπεύθυνος για όλα.[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + αἴτιος].
Dictionary of Greek. 2013.